Η Φιλότεχνη Λέσχη συνεχίζοντας τις καθιερωμένες λογοτεχνικές βραδιές, εγκαινίασε την έναρξη της νέας περιόδου εκδηλώσεων, με την παρουσίαση της νέας ποιητικής συλλογής της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ “ Με άλλο βλέμμα ” σε συνεργασία με τις εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ.

Έτσι οι φίλοι και τα μέλη της Λέσχης είχαν την ευκαιρία το βράδυ της Κυριακής 21 Οκτωβρίου, στη φιλόξενη και ατμοσφαιρική στέγη της, να συναντήσουν από κοντά, ν' ακούσουν και να συνομιλήσουν με την κορυφαία Ελληνίδα Ποιήτρια.

Συντονιστής της συνάντησης ήταν ο ποιητής Ηλίας Παπακωνσταντίνου αγαπημένος φίλος της Αγγελάκη-Ρουκ, αλλά και της Φιλότεχνης Λέσχης. Μαζί διάβασαν ποιήματα από την συλλογή και ανέπτυξαν ένα διάλογο στον οποίο έλαβαν μέρος οι φιλότεχνοι με ενδιαφέρουσες ερωτήσεις.

Η Αγγελάκη αειθαλής στα 79 της χρόνια με βλέμμα και πνεύμα νεανικό, μοιράστηκε με το κοινό της Φιλότεχνης, τις ιδέες της για την ποίηση, για τη ζωή, τον έρωτα, τον θάνατο. “Ήταν μια υπέροχη βραδιά, όπου συνάντησα ενδιαφέροντες ανθρώπους όπως εσείς’’ είπε λίγο πριν το τέλος αυτής της συνάντησης στους θαυμαστές της.

Με αυθορμητισμό και πηγαίο χιούμορ η ποιήτρια εξομολογήθηκε πως:
• Την παγερή σκέψη του θανάτου, υποσκελίζει το παρών και η θέλησή της για επιβίωση.
• Ότι η Ποίηση είναι αιώνια...
• Πως περισσότερο από την αγάπη την άγγιξε η καυτή αρχή του έρωτα.
• Ότι από τη ζωή της δεν θα άλλαζε τίποτα!
• Πως ο έρωτας υπήρξε για 'κείνη κινητήριος δύναμη κι έμπνευση όπως και η αναπηρία με την οποία γεννήθηκε.
• Ανάμεσα στους ποιητές που ξεχωρίζει είναι ο Καβάφης τον οποίο και θεωρεί θεματοφύλακα... "Ούτε μια λέξη δεν θες ν' αλλάξεις από τα ποιήματά του" τόνισε χαρακτηριστικά.
• Για τους νέους ποιητές η συμβουλή της είναι, να γράφουν με την ψυχή τους και να μην τους κυριεύει η έπαρση και η επιθυμία της εφήμερης δημοσιότητας.

Κλείνουμε την παρουσίαση αντιγράφοντας όσα αναφέρει η ποιήτρια στο οπισθόφυλλο της συλλογής της.
"Με άλλο βλέμμα προσπαθώ να δω τώρα τη ζωή μου, που δε στηρίζεται πια στην ιδέα του μέλλοντος αλλά συγκεντρώνεται στο τώρα, και μ’ αυτή την οπτική γωνία γδύνω το παρελθόν από τα φανταστικά παραμύθια που με βοηθούσαν τότε να ζήσω και προσπαθώ να βρω την ουσία της ζωής πριν το τέλος της δικής μου.
Ο θάνατος είναι πάντα ο κυρίαρχος εχθρός, αλλά ως προσωπική εμπειρία μόνο στη φαντασία ζει. Ο άνθρωπος του δίνει σημασία ιστορική και τον συλλαμβάνει σαν την αρχή μιας καινούριας ζωής. Τώρα η ιδέα του θανάτου αδιάφορη μ’ αφήνει, αν και παγώνει με αυτή το σώμα. Τώρα μόνο η επιβίωση είναι η ιδέα που με κατέχει..."