Στο Δήμο Αχαρνών, βρέθηκε το απόγευμα της Δευτέρας 8 Δεκεμβρίου, η εκ των κορυφαίων Ελλήνων Συγγραφέων, Άλκη Ζέη, καλεσμένη της Φιλότεχνης Λέσχης Αχαρνών.
Η αιώνια έφηβη κι αγαπημένη λογοτέχνης μικρών και μεγάλων, υποτίθεται πως βρέθηκε στη φιλόξενη στέγη της ΦΙΛΕΑ, προκειμένου να παρουσιάσει το νέο της βιβλίο από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο» «Με μολύβι Φάμπερ Νο 2». Ωστόσο δεν αρκέστηκε σ’ αυτό.

«Δεν ήρθα για να μιλήσω μόνη μου και να κάνω μια ξερή παρουσίαση. Ήρθα για να με ρωτήσετε ότι θέλετε. Να κάνουμε συζήτηση» ξεκαθάρισε ευθύς εξαρχής η Άλκη Ζέη. Κάπως έτσι λίγο μουδιασμένο στην αρχή, μπροστά στο ζωντανό μύθο των ελληνικών γραμμάτων που είχε μπροστά του, απαλλαγμένο από το άγχος λίγο μετά εξαιτίας του αυθορμητισμού και του πηγαίου χιούμορ της συγγραφέως, οι ερωτήσεις έπεσαν βροχή.
Για το νέο της έργο αλλά και για τα παλιότερα της βιβλία, για τα σημαντικά πρόσωπα που γνώρισε, για τα συνταρακτικά ιστορικά γεγονότα που καθόρισαν την ίδια και το έργο της, αλλά και για το σήμερα, την Ελλάδα της κρίσης και τους νέους. Ευδιάθετη και έτοιμη να λύσει απορίες, ν’ ακούσει θέσεις και σκέψεις, η Άλκη Ζέη, μίλησε για τα πάντα, χαρίζοντας στο κοινό της στιγμές, αξέχαστες. Με το ίδιο κέφι εξάλλου, υπέγραψε στο τέλος της βραδιάς τα βιβλία της και δέχθηκε με μεγάλη χαρά να φωτογραφηθεί με τους πάντες. Ακόμη και με τους μελλοντικούς της αναγνώστες.

Φιλόξενος οικοδεσπότης ο Πρόεδρος της Φιλότεχνης Λέσχης Αχαρνών Θανάσης Κατάρας, ως ελάχιστο φόρο τιμής της πρόσφερε ένα βιβλίο μα την ιστορία της παραδοσιακής αρβανίτικης φορεσιάς. Ήταν αναμφίβολα μια ξεχωριστή επίσκεψη που θα μείνει χαραγμένη ανεξίτηλα, στην ιστορία του τόπου.

Λίγα λόγια για την Άλκη Ζέη

Η Άλκη Ζέη γεννήθηκε στην Αθήνα. Ο πατέρας της καταγόταν από την Κρήτη και η μητέρα της από τη Σάμο, όπου πέρασε τα πρώτα παιδικά της χρόνια. Παντρεύτηκε τον θεατρικό συγγραφέα και σκηνοθέτη Γιώργο Σεβαστίκογλου, που πέθανε το 1991. Απέκτησαν δύο παιδιά.

Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών και στο Κινηματογραφικό Ινστιτούτο της Μόσχας, στο τμήμα σεναριογραφίας.

Από το 1954 έως το 1964 έζησε σαν πολιτική πρόσφυγας στη Σοβιετική Ένωση. Το 1964 επιστρέφει οικογενειακώς στην Ελλάδα, για να ξαναφύγουν πάλι όλοι μαζί με τον ερχομό της Χούντας το 1967. Αυτήν τη φορά ο τόπος διαμονής τους είναι η Γαλλία, και συγκεκριμένα το Παρίσι, απ’ όπου επιστρέφουν μετά τη δικτατορία.

Από πολύ μικρή ασχολήθηκε με το γράψιμο. Στις πρώτες ακόμη τάξεις του Γυμνασίου άρχισε να γράφει κείμενα για το κουκλοθέατρο. Ένας από τους ήρωες που δημιούργησε, ο Κλούβιος, έγινε κατοπινά ο ήρωας του γνωστού κουκλοθέατρου «Μπαρμπα-Μυτούσης», εμπνεύστρια του οποίου ήταν η Ελένη Θεοχάρη-Περάκη. Πρώτο της μυθιστόρημα είναι Το καπλάνι της βιτρίνας (1963), που το έχει εμπνευστεί από τα παιδικά της χρόνια στη Σάμο και είναι σχεδόν αυτοβιογραφικό. Ακολουθεί μια σειρά μυθιστορημάτων για παιδιά, και το 1987 κυκλοφορεί το πρώτο της βιβλίο για μεγάλους Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα.

Το 2010 τιμήθηκε με το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου της.

Το 2012 αναγορεύτηκε επίτιμη διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Κύπρου.